LA VIRBOVO KAJ LA LUNO

“La luna y el toro” , hispana kanzono, kantata de Jomo, Vinilkosmo.

EBLAS…EBLAS…EBLAS…

¡Quizás! ¡quizás! quizás! Kuba kanzono O. Farrés.

LA TAGIĜO

Deka trako de la KD El la Monda Trezoro, de Sylla Chaves.

Verkis: Antoni Grabowski
Kantas: Neide Barros Rêgo
Pianludas Therezinha de Maria Carvalho Pinto
Koruse akompanas: Dulcydides de Oliveira Pinto, Argemiro Spindola, Gracinha Rego

Agordu la brustojn, ho nia fratar’ ,
por nova, pli vigla jam kanto;
ĝi sonu potence de montoj al mar’ ,
anoncu al ĉiu dormanto:

Tagiĝo, tagiĝo radias en rond’
la ombroj de nokto forkuras el mond’ .

Post longa migrado sur dorna la voj’
minacis nin ondoj de l’ maro,
sed venkis ni ilin kaj velas kun ĝoj ,
al verda haven’ de l’ homaro.

Post longa batalo, maldolĉa turment’
la stela standardo jam flirtas en vent’ .

En ĉiu mondparto, en ĉiu ter-zon’ ,
en koroj de cento da miloj,
jam vibras por nia saluto reson’ ,
do kantas de l’ tero ni filoj:

Tagiĝo, tagiĝo radias en rond’ ,
la ombroj de nokto forkuras el mond’ .

KIAL…

Por rideti iomete.

“Kial” estas iom masklisma ŝerco, sed… ridetu!

VIVU LA VERDA STEL’

Jen gaja kanto kun tre konata tipe “verda” teksto en la versio de Reine Svensson, kaj eldonita de “Esperanto-disko”. La tuta filmeto estas farĉita per amuzaj kliŝaj bildoj, kaj en la mezo… eta originala esperanta animacio!

ĜOJU NI!

La Schola Cantorum de la Barcelona Universitato, direktata de Ernest Cervera, kantas “Ĝoju ni”, esperanta versio de la konata “Gaudeamus”. La kanto aperis en disko registrita de Sonoton por Vergara, kaj ĝin eldonis Hispana Esperanto-Instituto (Barcelono). La teksto estas traduko de L.L. Zamenhof.

ĜIS REVIDO!

“Ĝis revido!” estas unu el la kantoj aperantaj en la vinila unua disko de Solotronik, “La kosmo-infano”, aperinta en 1989. Tiam la hispana muzikisto prezentis sin sub la nomo “Solo”.

LA MAGIA FLUTISTO

Joel de Castro kantas en Esperanto version de la konata fabelo “La flutisto de Hameleno”, verkita de Sylla Chaves kaj aperinta en la disko “Elektitaj kantoj”.

Jen la teksto:

LA MAGIA FLUTISTO

Rata plago, laŭ dir’, aperis foje
en urbeto de norda Germanuj’,
ĉion manĝis en keloj aŭ survoje,
kaj urbestro oferis tre malĝoje
la trezoron por havi solvon tuj.

La novaĵo kuradis tra la lando
kaj tre stranga junul’ prezentas sin
prenas fluton kaj sen ia demando
ludas marŝan arion de komando
kaj ekmarŝas kaj ratoj sekvas lin.

Venu rategoj, ratinoj kaj ratetoj,
kaj unuope vi ĉiuj sekvu min.
Venu rategoj, ratinoj kaj ratetoj,
en la rivero tuj estu via fin’.

Ĉiuj dronis en mezo de l’ rivero,
kaj premion nun serĉas la junul’,
tamen aŭdas li pri rekonsidero,
por premio ne estas eĉ monero,
post la ludo ŝanĝiĝas la regul’.

La flutisto ricevas kun amaro
la maldankon kaj tuj foriras li,
prenas nun la direkton al montaro
sed ĉi-foje la urba infanaro
sekvas lin je la fluta melodi’.

Venu infanoj, knabinoj kaj knabetoj,
kaj unuope vi ĉiuj sekvu min.
Venu infanoj, knabinoj kaj knabetoj,
vi en la monto por ĉiam kaŝos min.